Di unha vella lenda que un sacerdote namorou dunha relixiosa do convento de San Paio de Antealtares. Tódalas noites o clérigo ía na busca da súa amada, atravesando un pasadizo segredo soterrado baixo ás escaleiras da Quintana que comunicaba a Catedral co Mosteiro.
Mais chegou o día en que esta situación se fixo insoportable para os dous amantes, que acordaron fuxir xuntos. A cita quedou fixada para medianoite e o sacerdote decidiu ir vestido de peregrino para non chamar a atención de ollos maledicentes.
O home agardou e agardou por ela, pero a moza non acudiu, ninguén soubo nunca o porqué. O clérigo, desesperado, xamais puido renderse á evidencia e dende entón, cada noite, pasadas as 12, sen importar os séculos transcorridos, a súa sombra paciente segue asistindo á cita.
Esta é só a primeira (e a miña favorita) das dúas versións da historia da misteriosa sombra do peregrino. Aquí poderás coñecer a outra.
A sombra do peregrino
17.6.08
Publicada por Endalí à(s) 03:38
Etiquetas: catedral, zona vella
Subscrever:
Enviar feedback (Atom)
6 comentários:
Pleeeeease... sacádelle unha foto ás escaleiras da Quintana cos buraquiños (respiradoiros?), que supostamente comunica(ba)n a catedral co convento!
=O que eu non coñecia o dos buracos eses! mañá paso por alí e busco
por se se me entedeu mal: os buracos non comunicaban os edificios :P... referíame ás escadas. o que pasa é que os buracos, supostamente, servían para deixar pasar luz e aire, e si que se ven se te fixas ben.
explicaches ben: hoxe vin eses 'respiradoiros' (?)... non sei se sería o termo correcto... e teño fotos, logo posteo. Graciñas pola info! :D
ou sexa...digo eu que sí serán respiradoiros, pero como o mellor tamén se trataba de ter algo de luz =S ahem! voume ir documentar xaaaaa agora mesmiño
Una hermosa fotografía, saludos
Enviar um comentário